عاشقانه...

برای نبودن که . . . 

 همیشه لازم نیستــــــــــ راه دوری رفته باشی 

 میتوانی همین جا 

 پشت تمـــــــــام ِ بغضهایت ، 

گم شده باشی 

 این روزها خوبم ، کار میکنم ، شعر میخوانم  قصه می نویسم

 و گـــــــــــاهی  دلم که برایتــــــــــــ . . . تنگ میشود

  تمام خیابانها را ،

 با یادتـــــــــــ . . . پیاده میروم .

مهمانی

می خواهم مهمانی بگیرم...  

یک مهمانیِ دو نفره... 

 من و .... 

 من و خدا... 

 به صرفِ قهوه... 

 قهوه ای تلخ...

به تلخیِ خودم... 

 شاید برایش شکر هم گذاشتم

...اما نه... 

 نمک می گذارم...

  باید خدا را نمک گیر کنم... 

 می خواهم اینگونه او را مجبور کنم... 

 مجبور کنم تا او هم مرا دعوت کند...

  به همان آرامش غریبی که در کنارش می توان داشت...